Neden İnsanlar Bu Kadar Cahiller?

Her insan doğru olduğunu düşündüğü şekilde davranır. Eğer yanlış olduğunu düşündüğü şeyi yapıyorsa acı çeker.

Bu yüzden eleştirmek, aşağılamak, dalga geçmek hiç kimsenin davranışını değiştirmez. Sadece bize karşı daha sert bir duvar örülmesini sağlar.

Birinin davranışını değiştirmenin yolu eleştirmekten çok bizim neden farklı davrandığımızı anlatmaktan geçer. Bu karşınızdaki kişi için fayda yaratıyor olabilir ama eğer önce sizin kendi çıkarlarınız için yaptığınız fark etmezseniz, iyilik yapmaya çalışırken kötü tepkiler aldığınızı düşünüp öfkelenebilir ve kendinizi kurban gibi hissedebilirsiniz.

Gerçekte karşınızdaki kişinin sizi dinlemesi bile sizin için bir hediyedir. Önce bunu kabul ederseniz karşınızdaki kişiye çok daha fazla şefkat gösterirsiniz. Çünkü sizi dinlemekle size bir hediye veriyordur.

Onu değiştirmeye çalışmanın ona hediye olduğunu düşünmeyi bırakın. Dinleyen ve değişen kişinin size hediye verdiğini düşünerek başlayın.

Neden diğer insanlar bu kadar umursamaz? Neden bu kadar cahiller? Neden yanlış partiye o verip, kötü yönetilmemizi sağlıyorlar? Neden sokağa çıkıyorlar? Neden bu kadar aptallar? Neden geri zekâlı insanlarla dolu çevremiz?

Neden biliyor musunuz?

Tek bir sebebi var?

Çünkü biz böyle düşünüyoruz.

Böyle düşünmeyi seçiyoruz.

Bu Çinliler ne kadar kötü, köpek eti yiyorlar. Ne kadar kötü insanlar diye düşünürken bizim de farklı hayvanları yediğimizi ve onlara acı verdiğimizi unutarak söylüyoruz.

Bu insanlar ne kadar kötü çünkü şeriatı getirmek istiyorlar diye korkup onların hayatlarını kısıtlamaya çalışıyor ya da bu insanlar ne kadar kötü çünkü dinimizi yaşamamızı engelliyorlar diye düşünüp farklı davranışlar gösteriyoruz.

Gerçekten en doğru davranış şekli seninki mi?

Eğer öyleyse neden ikna edici değiliz?

Cevabı ilk başta çok basit!

Çünkü geri zekâlılar! Çünkü cahiller!

Gerçekten mi?

Hayatının sadece bir kesitini gördüğümüz insanları kendi doğrularımızla bu kadar sert eleştirirken insanlar arasında aynı zamanda ötekileştirmenin ne kadar arttığından bahsediyoruz.

Eğer hayatımızda yukarıda verdiğim hakaret cümlelerinden sadece birini bile kullandıysam insanların arasında örülen duvara bir tuğla da ben ekledim demektir.

Nefretin, ayırmanın, karşımdaki kişi ya da kişilerden nefret etmenin, aşağılamanın bu dünyada hiçbir soruna çözüm olduğuna inanmıyorum.

Neden mi bu yazıyı yazıyorum?

Çünkü nefreti, aşağılamayı gördüğümde canım acıyor. O yüzden derdimi herkese anlatmak istiyorum.

Bizi bu hale getirenin ve gerçekte cahil olanın gerçekten kim olduğunu merak ediyorsak cevap zor değil.

Aynaya bakmak yeterli.  Ben baktığımda kendimi gördüm.

Dr. Umut Kısa, MCC